Γράφει η ΦΩΤΕΙΝΗ ΜΑΝΙΑΤΑΚΟΥ
Ελευθεροτυπία, Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2013
Friedrich Wilhelm Nietzsche.
Αυτή νομίζω είναι η καταλληλότερη ρήση η οποία διαχέεται στο νεοφερμένο στα λογοτεχνικά δρώμενα της εποχής μυθιστόρημα του Γιώργη Π.Κασιμάτη-Δρυμωνιάτη, με τον διφορούμενο τίτλο «Τάφος με θέα». Μια σουρεαλιστικά γραμμένη φιλοσοφική αναζήτηση, αναφερόμενη στην αντιπαλότητα μεταξύ καλού-κακού εντός ενός κράτους δικαίου-αδίκου, μιας ελεύθερης-ανελεύθερης κοινωνίας, εκεί όπου η εκπλήρωση επιβαλλόμενων τεχνητών αναγκών και η διαχρονική πάλη κοινωνικοοικονομικών τάξεων λαμβάνουν τον πρώτο ρόλο.
Από τη μια πλευρά, μια αλληγορική αφήγηση που παραπέμπει στους κλασικούς μύθους του Αισώπου, με τα ζώα-πρωταγωνιστές να ψυχογραφούν τύπους πολιτών του σήμερα, αναδεικνύοντας περίτεχνα τις πιο σκοτεινές όψεις της κοινωνικής πραγματικότητας. Και από την άλλη, μια πρωτοποριακή τεχνική γραφής αλά Τομ Ρόμπινς, αντισυμβατική, που δεν ηθικολογεί και τολμά κοιτώντας κάτω από τα σεμνοτυφικά σκεπάσματα που κάθε κοινωνία έχει εδραιώσει.
Με το σαρκαστικό του ύφος, αρνούμενος τις κάθε είδους καλλιέπειες στο λόγο του, ο συγγραφέας υπηρετεί μέσα από τη γραφή του το αίτημα για ανάδειξη της αλήθειας, με εργαλεία του τις σκληρές εικόνες εξευτελισμένων ανθρώπων, τις εναλλαγές μονολόγου με διάλογο, απολαυστικούς συμβολισμούς και την προβολή επικρατουσών κοσμοθεωριών. Αποσκοπεί, έτσι, στον προβληματισμό και στην αφύπνιση των αναγνωστών, που σίγουρα θα απολαύσουν μια ζεστή ιστορία, αυτή του κουτσού ποιητή που προτείνει μια ζωή χωρίς όνομα, αναζητώντας πάντα τη θέα, το σπόρο της ζωής που σίγουρα θα επανέλθει όπως ξεκίνησε από τη μήτρα, το μοναδικό μέρος που ο άνθρωπος είναι ελεύθερος.
Κι έτσι απρόβλεπτα βρίσκεις τον εαυτό σου να γεύεται ένα ταξίδι, αυτό του ποιητή, του ασβού ή του χαφιέ, το οποίο φαντάζει κάπως γνώριμο. Είναι οι καιροί που ζούμε, ή μήπως οι άνθρωποι που συναντούμε σαν τους ήρωες του βιβλίου; Και χαμογελάς, θυμώνεις, συνειδητοποιείς... Και να που το «Τάφος με θέα» αφού μας ταξίδεψε μέσα από ένα μεγαλείο απλότητας που δυστυχώς βρίσκεται σε κρίση, εκφρασμένο μέσω σκοπίμως ακραίων -σε μερικές περιπτώσεις- ρεαλιστικών περιγραφών, μας δημιουργεί τελικά μια άκρως λυτρωτική διάθεση με την ομορφιά της θέας ή θεάς του έρωτα και της ζωής.
Μια απολαυστική βιβλιοπρόταση 253 σελίδων, με ένα υπέροχο καλλιτέχνημα της Ρόζας Φατσέα στο εξώφυλλο, προς τέρψιν του μυαλού και της ψυχής!
Εκδόσεις: Ζάθεον Πυρ
Εκδόσεις: Ζάθεον Πυρ
Μπράβο Φωτεινή μου !!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή