Ναι ρε! Είμαι κι εγώ άνεργος!

Έλα πες την αλήθεια. Είσαι στην ηλικία των 25-35 και σε χαρτζιλικώνει η μαμά και ο μπαμπάς;

΄Εχεις τελειώσει τις σπουδές σου; Έχεις και μεταπτυχιακό από πανεπιστήμιο εγχώριο ή του εξωτερικού; Αν είσαι άντρας, έχεις κάνει τη θητεία σου; Ψάχνεις άκρη για να χωθείς για δουλειά; Διαβάζεις συνεχώς άρθρα για το πόσο δύσκολα είναι στην αγορά εργασίας και το πώς πρέπει να χτίσεις το βιογραφικό σου; Νιώθεις άχρηστος; Πιστεύεις ότι είσαι βάρος στην κοινωνία; Φοβάσαι ότι στο δρόμο σε δείχνουν και λένε να ο τεμπέλης; ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ! Πρέπει να συνειδητοποιήσεις ότι δεν είσαι μόνος σου σε αυτό το γολγοθά. Η κρίση έδωσε το πάτημα που όλοι περιμέναμε για να γλυτώσουμε την κατάθλιψη από τη στάμπα του άνεργου. Χαλάρωσε, κάνε τράκα ένα τσιγάρο από κάποιον κοντινό σου που εργάζεται, άναψέ το και διάβασε παρακάτω. Εάν σου θυμίσουν κάτι, συνειδητοποίησε ότι ήρθε η ώρα να σπάσεις τα ταμπού και να βροντοφωνάξεις: ΝΑΙ ΡΕ, ΕΙΜΑΙ ΚΙ ΕΓΩ ΑΝΕΡΓΟΣ!

• Μένεις στο παιδικό σου δωμάτιο και κοιμάσαι στο εφηβικό σου κρεβάτι. 
• Όταν ξαπλώνεις κοιτάζεις τα παιχνίδια σου και τους τίτλους των παιδικών σου βιβλίων στα ράφια απέναντι. Αναπολείς. Ξαφνικά θυμάσαι ότι κοντεύεις τα 30 και θες να αυτοκτονήσεις.
• Πριν το κάνεις σε διακόπτει η φωνή της μαμάς. Το φαγητό είναι έτοιμο και Ναι ρε πούστη!, έχει σουτζουκάκια.
• Όλοι σου οι συγγενείς σε φωνάζουν ακόμα με το υποκοριστικό του ονόματός σου. "Κωστάκης", "Δημητράκης", "Γιαννάκης". κλπ
• Το δεύτερο σπίτι σου είναι η καφετέρια της γειτονιάς σου. Ο ιδιοκτήτης σε φωνάζει με το μικρό σου και φυσικά θυμάται πώς πίνεις τον καφέ.
• Το τρίτο σπίτι σου είναι ο ΟΑΕΔ. Εκεί πάντα θα βρεις γνωστούς και παλιούς συμμαθητές σου.
• Έχεις σίγουρα τουλάχιστον έναν συγγενή που σου έχει πει τη φράση "Ρε εγώ αν ήμουν στην  ηλικία σου θα είχα φύγει από αυτό το μπουρδέλο. Τράβα στην Αυστραλία να δεις άσπρη μέρα." 
• Ο ίδιος συγγενής, έχει άπειρους γνωστούς των οποίων τα παιδιά έχουν προκόψει στα ξένα.
• Έχεις επίσης σίγουρα έναν φίλο που δουλεύει και ζηλεύεις αλλά δεν του το λες. 
• Όπως φυσικά δεν του λες ότι θα κάνεις πάρτυ με το που τον απολύσουν.
• Η μάνα σου σε έχει πει τουλάχιστον μια φορά άχρηστο.
• Κι εσύ τουλάχιστον μια φορά έχεις αναρωτηθεί μήπως έχει δίκιο.
• Αισθάνεσαι αμήχανα όταν ακούγονται οι στίχοι "Μη βροντοχτυπάς τις χάντρες, η δουλειά κάνει τους άντρες."
• Όταν οι γονείς σου φεύγουν από το σπίτι, βάζεις τέρμα μουσική και χορεύεις γυμνός από τη χαρά σου, όπως έκανες στα 15.
• Μετά από λίγο κλαις γιατί συνειδητοποιείς ότι έφυγαν με το αυτοκίνητο που θα δανειζόσουν ξανά για να βγάλεις τη γκόμενα βόλτα.
• Φωνάζεις την κοπέλα σου να κοιμηθείτε μαζί, όπως έκανες στα 15.
• Καλείς και τους υπόλοιπους άνεργους φίλους σου να κάτσετε στο δωμάτιο σου, όπως έκανες στα 15.
• Ξυπνάς με ένα γλυκό φιλί από τη μαμά, όπως έκανες στα 15.
• Το χειρότερο είναι ότι δεν στο δίνει πριν πάει στη δουλειά αλλά όταν επιστρέφει από αυτήν κι εσύ δεν είσαι 15 αλλά 27.
• Έχεις ξεχάσει πώς χτυπάει ένα ξυπνητήρι.
• Έχεις καθημερινό spam από το kariera και το skywalker με ενημερωτικά emails. Όχι για θέσεις εργασίας... για σεμινάρια επί πληρωμή.
• Έχεις άπειρες versions του βιογραφικού σου και standar κρύβεις 1-2 τίτλους σπουδών για να μη θεωρηθείς overqualified.
• Με τους φίλους σου συνενοείστε με call me back επειδή δεν έχετε ποτέ κάρτα. ("Κάνε μου ένα call me back να κατέβω.")
• Ξέρετε όλα τα happy hour σε καφετέριες και εστιατόρια. Γνωρίζετε τις προσφορές σε κινηματογράφους και άλλα σημεία διασκέδασης πριν καν διαφημιστούν. 
• Ζηλεύεις τους ξένους συμφοιτητές σου γιατί μετά το μεταπτυχιακό εκείνοι βρήκαν δουλειές στις χώρες τους. 
• Πανηγυρίζεις έξαλλα όταν σε καλούν σε συνέντευξη και γυρίζεις σπίτι ξενερωμένος επειδή για άλλη μια φορά σου είπαν κάτι από τα παρακάτω: "Δεν έχεις την απαραίτητη εργασιακή εμπειρία." "Η θέση δεν προσφέρει αμοιβή." "Δυστυχώς έχει βρεθεί καταλληλότερος υποψήφιος."
• Περιμένεις πάντα ένα τηλεφώνημα που υποσχέθηκαν ότι θα σου κάνουν σε μια από τις συνεντεύξεις που έδωσες.
• Έχεις σκεφτεί τουλάχιστον μιά φορά (ακόμα και για πλάκα), να ξαναδώσεις πανελλήνιες για να μπεις στην αστυνομία.
• Στην προϋπηρεσία σου αναφέρεις ότι έχεις εργαστεί τουλάχιστον σε ένα από τα παρακάτω: προώθηση, πωλητής, σερβιτόρος, ταμίας, τηλεφωνική εξυπηρέτηση.
• Όταν παραπονιούνται για τις περικοπές στους μισθούς ενδόμυχα χαίρεσαι. Σε δεύτερη φάση σκέφτεσαι ότι δε θα σου φτάνει το χαρτζιλίκι ούτε για ζήτω. Και ξέχνα και τις τράκες σε τσιγάρα.
• Πέφτεις σε κατάθλιψη κάθε φορά που μαθαίνεις ότι κάπου, κάποιος, κάποτε προσλαμβάνεται.
• Έχεις δηλώσει ότι θα δούλευες αμισθί. Το χειρότερο είναι ότι το εννοείς. Το ακόμα χειρότερο είναι ότι αυτό το ξέρουν οι εργοδότες στους οποίους απευθύνεσαι.
• Όταν μιλάνε για ένσημα εσύ γελάς.
• Όταν μιλάνε για συντάξεις πέφτεις από την καρέκλα και σφαδάζεις στο πάτωμα.
• Αρχίζεις και ιδρώνεις όταν συναντάς κάποιον στο δρόμο και σου κάνει την ερώτηση: "και τι είπαμε κάνεις τώρα εσύ;" 
• Ξέρεις ότι δεν τον έπεισες όταν του είπες "Καλά μωρέ...αλλά δύσκολα όπως όλοι".
• Έχεις γελάσει με τον Αντρέα τον άνεργο αλλά σταματάς να χαζογελάς όταν βάζεις τον εαυτό σου στη θέση του. (Για τους μη έμπειρους, τον Αντρέα τον άνεργο θα τον βρείτε ΕΔΩ)

Εάν έστω τα μισά από τα παραπάνω σε αντιπροσωπεύουν μη διστάσεις: Κάνε share το άρθρο και φώναξε κι εσύ με καμάρι Ναι ρε! Είμαι κι εγώ άνεργος!