Εμένα στα @@ μου!

Λοιπόν εγώ θα μιλήσω χύμα. Δεν είμαι οικονομολόγος, ούτε πολιτικός. Δεν είμαι ούτε με τους τεχνοκράτες, ούτε το παιδί του λαού. Εγώ μήνας έμπαινε, μήνας έβγαινε τον μισθό μου τον έβαζα στην τσέπη. 

Κουτσά στραβά τα φέρναμε βόλτα χωρίς να μας λείπουν και τα ωραία μας. Οι τσάρκες μας στα μαγαζιά της παραλιακής, ένα αυτοκινητάκι κάθε 7-8 χρόνια για τις μετακινήσεις μας, ένα εξοχικό, οι εκδρομούλες μας, το γήπεδό μας για την ομαδάρα, η καινούργια LCD τηλεόραση και τα συναφή. Εντάξει ακούγαμε για τις μεγάλες μπίζνες γύρω μας, για τα υπερκοστολογημένα έργα, για συντεχνίες, για συμφέροντα, για ανέργους. Εντάξει λέγαμε, όλα μέσα στο κόλπο είναι. Ποιός δε θα έκανε τα ίδια αν είχε τις άκρες; Στην τελική αφού μπορούν καλά κάνουν. Έτσι δε λέγαμε; 

Κάθε τόσο βλέπαμε να φωνάζουν, να απεργούν, να κλείνουν δρόμους, λιμάνια. Τραβάτε να δουλέψετε ρε, λέγαμε. Όποιος θέλει μπορεί, όποιος αξίζει τα καταφέρνει. Πάντα στις ειδήσεις βλέπαμε κάτι γραφικούς τύπους να σπρώχνονται με τα ΜΑΤ, να κάνουν τη ζωή δύσκολη στους τουρίστες, να γκαρίζουν. Τα έλεγαν οι δημοσιογράφοι στις ειδήσεις και στα πάνελ. Αμαυρώνουν εκδηλώσεις, παρακωλύουν τις συγκοινωνίες, διασύρουν τη χώρα, στραγγαλίζουν την αγορά. Συμφωνούσαμε. Τεμπέληδες, γραφικούς και συνδικαλιστάδες τους λέγαμε. 

Κάποια στιγμή μας είπαν για τα spreads, για την υποβάθμιση του οίκου Moody's, για χρέος και για το ΔΝΤ. Πάνω που λέγαμε ότι "λεφτά υπάρχουν" και ότι τώρα που έπεσε η Δεξιά όλα θα φτιάξουν. Ήταν ένα ξάφνιασμα. Παρ' όλα αυτά  συμφωνήσαμε στο ότι είμαστε τεμπέληδες, ότι έχουμε ένα δυσκίνητο και αδηφάγο δημόσιο και ότι καταναλώναμε περισσότερα απ'όσα μπορούσαμε και έπρεπε να καταναλώνουμε. Ναι ρε! Μαζί τα φάγαμε φωνάξαμε. Να κόψουν τους μισθούς στα λαμόγια λέγαμε, να απολύσουν τους αργόμισθους, να σταματήσουν τις συντάξεις στα κοπρόσκυλα. Έχουν δίκιο οι εταίροι μας. Ένα μπουρδέλο είμαστε, ας έρθουν να μας νοικοκυρέψουν. Για δες πώς ζουν εκεί στα ξένα. Τι οργανωμένα που είναι τα πράγματα! Δεν υπάρχει διαφθορά, δεν υπάρχει συνδικαλιστής, τα πάντα είναι αξιοκρατικά και λειτουργούν με διαφάνεια. Ζηλέψαμε λιγάκι και όσο περισσότερα μαθαίναμε στα κανάλια τόσο ζηλεύαμε.

Και οι εταίροι-σωτήρες μας ήρθαν. Είστε αντιπαραγωγικοί μας είπαν και δεν μπορούμε άλλο να σας ταΐζουμε. Και μου κόψαν το ετήσιο εισόδημα σχεδόν στο μισό. Ξύνισα λιγάκι αλλά και οι δικοί μας έλεγαν ότι είναι για το καλό της πατρίδας. Και μου αύξησαν τους φόρους στο τετραπλάσιο. Νευρίασα, αλλά τι θα συμβεί αν χρεωκοπήσουμε; Όλοι οι ειδικοί λένε ότι δεν έχουμε άλλη επιλογή και ότι θα πέφταμε στο γκρεμό, στην άβυσσο. Τώρα μου λένε ότι θα βγω στην εφεδρεία και ότι μπορεί να χάσω τη σύνταξή μου παρά τις εισφορές μου στα τόσα χρόνια δουλειάς. Ότι θα πληρώνομαι το 60% του μισθού για κάποιο διάστημα. Εντάξει αφού δεν με απέλυσαν, πάλι καλά! 

Τα παιδιά μου είναι άνεργα, αλλά αφού όλοι είναι άνεργοι δεν πειράζει. Πλέον θεωρείται μπας κλας το ακριβό κινητό και το καινούργιο αυτοκίνητο και καταβάθος γουστάρω γιατί έτσι κι αλλιώς θα έπρεπε να πάρω δάνειο για να τα αποκτήσω. Οι νεόπλουτοι χλεχλέδες και μόνο πατάνε στα μπουζούκια και τα μεσημεριανά πλέον προτείνουν εναλλακτικούς τρόπους διασκέδασης. Cocooning σου λέει, η νέα τάση της μόδας, διασκέδαση στο σπίτι δηλαδή. Τα lifestyle περιοδικά προτείνουν φτηνούς προορισμούς και γενικά θεωρείται πολύ in το να τη βγάζεις οικονομικά.

Το θέμα είναι ό,τι νιώθω πώς όλα πάνε καλύτερα. Ειδικά τώρα, που επιτέλους ΨΟΦΗΣΕ η γαμημένη η κατσίκα του γείτονα, εμένα στ' αρχίδια μου!