Ρε Κουκουέδες τι ζόρι τραβάτε; (Δώστε ρε πρέζα στο λαό)

Του celin

Ρε κουκουέδες, τι ζόρι τραβάτε; Γιατί ξενερώνετε τον κόσμο; Γιατί του λέτε οτι δε θα σωθεί με το κίνημα της πατάτας, με τα ΔΕ ΠΛΗΡΩΝΩ και με την αγανάκτηση που δε μετουσιώνεται σε θέληση για συντεταγμένη ανατροπή του συστήματος απο τη ρίζα; Δεν έχετε καταλαβει ακόμα οτι ο λαός είναι πρεζάκιας; Οτι δε μπορεί χωρίς τη παραμύθα του; Οτι δεν έχει καμιά διάθεση να πολεμήσει; Οτι είναι προτιμότερο για αυτόν, να αυτοκτονεί και να μαραζώνει έχοντας ανοιχτή τη τηλεόραση, παρά να τα βάλει με το θεμέλιο του προβλήματος, που είναι η ιδιοποίηση (των ολίγων), των κόπων (της εργασίας), των πολλών;

Αφήστε ρε, να περιμένουν την 25η Μαρτίου για να εκτονωθούν. "Θα δεις τι θα πάθουν στη Παρέλαση, τα ίδια με την 28η Οκτωβρίου, δε θα τολμήσουν να ξεμυτίσουν". Η περίλαμπρη νίκη που κατήγαγε ο Ελληνικός λαός στη προηγούμενη παρέλαση, δια μπινελικίων και γιαουρτιών, οδήγησε άλλωστε στην άνοδο του Λουκά Παπαδήμου, και στις τύψεις που ένιωσε ο Κάρολος, δίδοντας έτσι το μισθό του στη Πατρίδα. Ε, δεν είναι και λίγα αυτά!

Οδήγησε βέβαια και στο νέο Μνημόνιο, αλλά, στον πόλεμο, θα υπάρξουν και ήττες. Ιδού πεδίο δόξης λαμπρόν, λίγο πριν τα νέα μέτρα του Ιουνίου, που θα τελειώσουν όποιους έχουν απομείνει. Οκ, θα πεθάνουμε μεν, αλλά θα φάνε ενα βρισίδι, που θα είναι όλο δικό τους!

Αφήστε ρε τον λαό να εκτονωθεί εκεί, να νομίζει ακόμα οτι αυτά τα γουρούνια έχουν τσίπα και θα θιχτεί το φιλότιμο τους με μια ροχάλα. Αφήστε τους να αγοράζουν προπο και τζοκερ μπας και πιάσουν τη καλή, τα τάληρα που μοιράζει ο Χατζηνικολάου στη REAL NEWS, που ξεπουλάει κάθε Κυριακή με τις 5 επιταγές για τους αγοραστές της (Τυχερούληδες!)

Αφήστε να χαίρονται που οι διεφθαρμένοι και ξεπουλημένοι ανώτατοι δικαστικοί έκριναν μια χαρά συνταγματικά τα χαράτσια αλλά, τουλάχιστον, δεν επέτρεψαν στη ΔΕΗ να κόβει το ρεύμα στη φτωχολογιά επειδή δε πληρώνει το χαράτσι. (Μια χαρά θα κόβεται βέβαια και χωρίς το χαράτσι, αν δε μπορείς να πληρώνεις τις εκατοντάδες ευρώ που ζητάνε για να έχεις φως και θέρμανση, πράγματα οχι αυτονόητα στην Ελλάδα του 2012, γιατί εμείς την Ελλάδα μας δε θα τη παραδώσουμε στους κομμουνιστές). (Α, και για τα χαράτσια μη χαίρεσαι, θα πληρωθούν, αλλιώς θα χάσεις το σπίτι σου, θα στο πάρουν οι Τράπεζες τελικά αντί για τους κομμουνιστές, οι οποίοι έτσι κι αλλιώς δε θα στο έπαιρναν, ούτε θα σε έδιωχναν ποτέ απο εκεί. Αν θα έχαναν κάποιοι, αυτοί είναι οι καπιταλιστές με τα 150 σπίτια και λιμάνια, αλλά δε βαριέσαι αδερφέ, το μυαλό γίνεται πουρές μόνο όταν επιτρέψεις εσύ να βάλουν το κεφάλι σου στο φούρνο).

Αφήστε να βλέπουν τις αρχιδιές τύπου ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, και να κορδώνονται απο εθνική υπερηφάνια, ή μάλλον, οχι απο εθνική υπερηφάνια, αλλά απο το συναίσθημα που έχει κάποιος, ο οποίος έχει μαζέψει κλωτσιές και σφαλιάρες, κι όταν πάει ταπεινωμένος στο νοσοκομείο, μαζεύεται μια παρέα απο έξω, η οποία φωνάζει πόσο καλός άνθρωπος είναι ο ξυλοκοπηθείς και οτι αυτοί που τον έδειραν, πρέπει να σταματήσουν να το κάνουν. Την επόμενη μέρα, βγαίνει απο το νοσοκομείο, ο ίδιος άνθρωπος που τον έλιωσε στο ξύλο, τον ξαναλιώνει στο ξύλο, ξανα πάει στο νοσοκομείο για νέες γάζες, αλλά η ίδια παρέα είναι ακόμα συγκεντρωμένη απέξω, φωνάζοντας ΤΙ ΚΑΛΟΣ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ, ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΝΑ ΣΕ ΔΕΡΝΟΥΝ, ρίχνουν κι ένα συρτάκι για πάρτη του κι αποχωρούν. Επόμενη μέρα για αυτή τη συμπαράσταση δεν υπάρχει, όσο να 'ναι, τα παιδιά βαρέθηκαν να φωνάζουν τα ίδια και τα ίδια. Αυτός όμως κάθε μέρα, θα τρώει τις ίδιες σφαλιάρες. Και η σφαλιάρα δε θα εχει σταματημό. (Αυτό είναι το πραγματικό νόημα της "αλληλεγγύης των λαών" σήμερα.)

Αφήστε τους ρε κομμούνια να πηγαίνουν σα το σκυλί του Παβλόφ και να κατεβάζουν τη μπάρα απο τα διόδια, μια βόλτα απο τα διόδια είναι πάντα εποικοδομητική. Πηγαίναμε πέρσυ πρόπερσυ δε θυμάμαι, τη σηκώναμε και την κάναμε με ελαφρά μετά, κλάνοντας έτσι και το δεξί @@@@@ του Μπόμπολα, οχι μόνο το αριστερό. Αφήστε να εκτονωνόμαστε με τα ΔΕ ΠΛΗΡΩΝΩ, με τις μπάρες απο τα διόδια, με τις βρισιές απο κοντά η τις διαδικτυακές. 


Αφήστε να πάμε να φάμε καμιά πατάτα να λιγδώσει το αντεράκι μας, οχι, δεν έχει σημασία που δε θα εχουμε κουζίνα σε λίγο να τις βράσουμε ή να τις τηγανίσουμε. (Και δε θα έχουμε κουζίνα γιατί απο οτι λέγεται, οι Τράπεζες που θα σου πάρουν το σπίτι δεν έχουν σκοπό να σου αφήσουν τη κουζίνα για να βράζεις τις πατάτες σου. Εκτός αν φιλοτιμηθούν και σου αφήσουν μια κουζίνα, μια καρέκλα κι ενα μαχαίρι για να τις ξεφλουδίζεις. Εντάξει, ρεύμα θα κλέβουμε απο τη ΔΕΗ όπως οι Τσιγκανέιρος, κάπως θα τη βγάλουμε).

Αφήστε ρε τον κόσμο ήσυχο, δε το βλέπετε; Βγήκατε να του πείτε οτι καλά μεν όλα αυτά, αλλά όσο κουμάντο κάνουν οι Τραπεζίτες, οι Βιομήχανοι και τα Μονοπώλια, κάθε τρεις και λίγο θα μας πετάνε μια παραμύθα, θα μας γεμίζουν ελπίδα και μετά, με ενα τσαφ, η στάθμη των σκατών θα ανεβαίνει κι άλλο. Βγήκατε να του πείτε οτι οι μεσάζοντες, στο καπιταλιστικό σύστημα ΔΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΟΤΕ να καταργηθούν. Βγήκατε να του πείτε οτι όσες καλές προθέσεις και να έχουν κάποιοι, το σύστημα αυτό πάντα θα βρίσκει έναν τρόπο για να κοροϊδεύει τον πολίτη.

Βγήκατε να τα πείτε όλα αυτά και το σύστημα ξεσηκώθηκε εναντίον σας. Όργιο παραπληροφόρησης και προπαγάνδας, να πάει η κάμερα στον παραγωγό και να του λέει "ΤΟ ΚΚΕ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΣΑΣ" κι αυτός, δίχως να έχει διαβάσει καμιά ανακοίνωση, -παρά μόνο τις αποσπασματικές κι αποπροσανατολίζουσες ατάκες των ΜΜΕ- να εκφράζει αμηχανία, απορία και θυμό. Το ΚΚΕ λοιπόν. Εναντίον του παραγωγού. Εναντίον του φτωχού ανθρώπου που τρέχει να αγοράσει φτηνά φαγώσιμα. Εναντίον του μικρομεσαίου αγρότη!!!!! Ναι. Ισχύουν όλα αυτά. Και γιατί ισχύουν; Μα, επειδή το είπαν τα χουντοκάναλα!

Ρε, καταλαβαίνετε με τι έχουμε να κάνουμε εδώ; Ύστερα απο όλα αυτά τα ψέμματα, απο τις ναζιστικές θεωρίες περί συλλογικής ευθύνης και κοινωνικού αυτοματισμού, ύστερα απο τόσο μίσος, χολή κι απροκάλυπτη παπαγαλίαση που ξέρασαν τα χουντοκάναλα αυτά τα χρόνια, ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΤΑ ΑΚΟΥΝΕ ΚΑΙ ΨΑΡΩΝΟΥΝ!!

Ρε καταλαβαίνετε -ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ- οτι υπάρχουν λοβοτομημένοι που ακούν τα χουντοκάναλα; Που θα ψηφίσουν Σαμαρά για το άλλο μείγμα πολιτικής; Ναι, τον Σαμαρά, τον αρχιψεύταρο, τον αρχιυπηρέτη της Διεθνούς Τοκογλυφίας. Που θα ψηφίσουν Κουβέλη, ο οποίος στα ίσα ο άνθρωπος δηλώνει πόσο ευρωπροσκυνημένος είναι και απο τα μισά τους λόγια, τα μισά στρέφονται εναντίον της "Ανεύθυνης Αριστεράς"; Στα ίσα, ευρωμονόδρομος. Στα ίσα, there is no alternative. Kαταψηφίζουμε το Μνημόνιο και μετά στρεφόμαστε εναντίον του DIE LINKE της Γερμανίας, το οποίο ..κι αυτό καταψήφισε το Μνημόνιο (αλλά η Γερμανική Αριστερά το έπραξε για άλλους λόγους, για να μη καταστραφεί η Ελλάδα); Στα ίσα....Μπίστης; ΡΕ, ΜΠΙΣΤΗΣ;;;;;;;;;;;;;;;;

Κι ακόμα χειρότερα, που θα ψηφίσουν....ΠΑΣΟΚ;;; (Εδώ τα λόγια περιττεύουν, γιατί αν είσαι ζάπλουτος, οφείλεις να ψηφίσεις τα πράσινα σκουπίδια, που έκαναν ο,τι μπορούσαν για να προστατεύσουν τα συμφέροντα σου και να ελαττώσουν όσο μπορούσαν τις ζημιές σου απο τη Κρίση. Οι άλλοι;

Αυτοί, γιατί υπάρχουν;

Δε διαψεύδεται ο Δαρβίνος για την εξέλιξη των ειδών;

Δε δικαιώνεται ο Νίτσε για το "Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΝΕΚΡΟΣ";

(Αν ζούσε, με το που θα έπεφτε η ψήφος στη κάλπη, θα μεταφέρονταν όλοι αυτοί στο Καθαρτήριο για καμιά 50αρια χιλιάδες χρονάκια, να το σκεφτούν μέχρι να καταλάβουν το λάθος τους. Αλλά, 50.000 χρόνια δε μου φαίνεται πολύς χρόνος για να καταλάβει ένα βλήτο πόσο βλήτο είναι).

Και για να τελειώνουμε, 77% των συμπολιτών μας, επιθυμεί παραμονή στην Ευρωζώνη. Και το Ευρώ. Καταλαβαίνετε. Νο comments.

Για αυτό σας λέω, ξεκολλήστε ρε. Αφήστε μας ήσυχους. Τραβάτε βρείτε καμιά γωνιά για να μιζεριάζετε μόνοι σας, εμείς δε θέλουμε να σας ακούμε. Είμαστε πρεζάκηδες και θέλουμε τη δόση μας. Δε θέλουμε να ακούμε τη κασέτα σας, οκ, δικαιώνεται, αλλά και πάλι, στα αρχίδια μας. Δε σας θέλουμε ρε. 


Τι θέλουμε; Ξέρω γω; Επιστροφή στο χαμένο μας 2009. 
Τι άλλο θέλουμε; Τσόντα. Βυζάρες. Δώσε τσόντα στον λαό, πούλα του κάβλες να εκσπερματώνει στην οθόνη, να αυνανίζεται παντού, οχι μόνο σπίτι του, να αυνανίζεται στον δρόμο, στις πλατείες, στα χωράφια πρωΐ πρωΐ με τη δροσούλα, στους πάγκους της λαϊκής, στις ουρές της Εφορίας, με το πουλί στο χέρι πορευόμαστε, όλος ο κόσμος είναι μια οθόνη και πίσω απο αυτήν δε θέλουμε να βλέπουμε τιίποτα άλλο παρα μόνο..

Γειά σου Στικούδαρε, άντε ρε Σειρηνάκη, κάνε τα κουμάντα σου, να τρελαθούμε στη μαλακία, να βγούνε κάλλοι στις παλάμες. Δώσε στον λαό αυτό που θέλει, πρέζα με το κιλό, άρτον, θεάματα, να σπαρταράει, να σπαρταράει απο ηδονή, όταν νομίζει οτι μπορεί να νιώσει ακόμα ηδονή κάποιος που ταπεινώνεται, να σπαρταράει απο σισσύφεια προσπάθεια, όταν νομίζει πως αν κυλήσει τη πέτρα μέχρι το βράδυ στον λόφο, η πέτρα την επόμενη μέρα δε θα βρίσκεται ξανά στη θέση της, να αυτοευνουχίζεται σκορπώντας τη λίμπιντο και την οργή του σε μια οθόνη, σε ενα βρισίδι, σε μια αναπαράσταση συναισθημάτων, σε μια αναπαράσταση αλληλεγγύης, σε μια μίμηση ζωής γιατί όλοι έχουμε πάψει να ζούμε, να αισθανόμαστε, να ηδονιζόμαστε, να ενωνόμαστε, να προσπαθούμε, να επιθυμούμε. 

Τίποτα, παράλληλοι δρόμοι, παράλληλες πορείες που δε τέμνονται ποτέ, τίποτα, εκτονώσεις, ξεσπάσματα, πυροτεχνήματα που σκάνε στον ουρανό έχοντας όμως πάψει να προσφέρουν θέαμα γιατί έχασαν το χρώμα τους, τίποτα, η ζωή μας στα χέρια τους, τα χέρια τους βουτηγμένα στο αίμα απο ζωές που αφαίρεσαν, άρα και η ζωή όσων έχουμε επιβιώσει, είναι λερωμένη κι αυτή απο τις ζωές που έφυγαν, απο τις ζωές που φεύγουν, απο το τίποτα που κοιτάμε καθημερινά μέσα απο μια οθόνη. 

Αλλά δεν είναι μόνο η οθόνη της τηλεόρασης ή η οθόνη του κομπιούτερ. Είναι η ίδια οθόνη που μάθαμε να κουβαλάμε μαζί μας, να παραμορφώνει τη πραγματικότητά μας, να κοιτάμε τα πάντα μέσα απο αυτήν. Η οθόνη που έγινε απαραίτητη για να φιλτράρει, να επεξεργάζεται, κι εν τέλει να καταστέλλει τα συναισθήματα, τον πόθο, τη κάψα μας, τη δύναμη μας, η οθόνη που μας έπεισε οτι δεν υπάρχει τίποτα να κοιτάξουμε.

Κι εμείς, σα ψάρια σε ενυδρείο, απομείναμε να παρακολουθούμε τον έξω κόσμο με απορία και θλίψη που πια δε τον αναγνωρίζουμε, αγνοώντας οτι είμαστε, όπως ακριβώς τα ψαράκια, φυλακισμένοι. Στη γυάλα τους. Στην οθόνη τους. Φυλακισμένοι.